บทที่ 445

เคเล็บไม่สะดุ้ง

ไม่แม้แต่จะสูดลมหายใจ

ไม่ได้มีท่าทีสับสนหรือลนลาน

เขาแค่เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง หยาดน้ำไหลจากสันกรามลงมาอย่างกับในโฆษณาน้ำหอมไม่มีผิด

“ชิ นึกแล้วเชียว” เขาพึมพำพลางสะบัดหยดน้ำออกจากปลายนิ้ว “แน่นอนอยู่แล้วว่าไอ้แวมไพร์ตัวทำลายบรรยากาศต้องโผล่มาทำลายช่วงเวลาสงบสุขเดียวที่ข้ามีในรอบสัปดา...